Zawieszam bloga

Jak już przeczytaliście na górze, zawieszam bloga. Nie jestem z tego zadowolona ale po prostu nie mam weny a nie chcę pisać byle czego. Na pewno kiedyś tu wrócę ale opowiadanie będzie pisane w pierwszej osobie;)
Mojego drugiego bloga oczywiście nie zawieszam.

Mały news!

Chciałam was zaprosić na stronę na której możecie wstawić swojego bloga o One Direction albo znaleźć bloga który was interestuję. Oto link: http://ff-1d.blogspot.co.uk/

P.S. nowy rozdział pojawi się w najbliższą sobotę lub niedzielę;)

Rozdział 7 - Przecież ty nienawidzisz łososia z warzywami!

Rozdział 7

Kolejny dzień. Dzień w którym Alice będzie miała szanse poznać Zayn'a lepiej. Dzień w którym Zayn ma szanse poznać Alice lepiej. I w końcu dzień w którym oboje przekonają się czy są dla siebie stworzeni. Dziewczyna już od samego rana, szykowała się na to spotkanie.

- Dziewczyny? Myślicie że ta niebieska sukienka będzie lepiej wyglądać od tej czerwonej? A może ta czarna?

- Niebieska. - powiedziała Emily.

- Zdecydowanie czarna. - powiedziała Katie.

- Żartujesz? Ona chyba nie idzie na pogrzeb tylko do restauracji. - podsumowała brunetka.

- Czarna sukienka nie zawsze musi być na pogrzeb dla twojej informacji a ta niebieska po prostu prosi się o rozebranie... jeżeli wiesz o co chodzi.

- A ta czarna prosi się o wyrzucenie do kosza...

- Aha, świetnie. Czyli założę tą czerwoną. - powiedziała Alice i poszła się przebrać.

- To przez ciebie. - powiedziała oburzona Emily.

- Ta jasne, to ty się chciałaś kłócić.

- Dziewczyny! - odezwała się Alice która była przebrana w piękną czerwoną sukienkę.

- Wow! - powiedziały w tym samym czasie dwie przyjaciółki.

- Czyli rozumiem że wam się podoba. - rudowłosa dziewczyna przejrzała się w lustrze

- Żartujesz? Wyglądasz bosko.

- Zayn rzuci ci się do stóp.

- Nie przesadzajcie. - odparła Alice i w tym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi. Dziewczyna poszła je otworzyć.

- Wow, czy ja śnię? - spytał chłopak wpatrzony w Alice z bukietem czerwonych róż.

- Ty śnisz, ty śnisz, ty śnisz! Tudum, tudum, tudum! Ty śnisz, ty śnisz, ty śnisz! - Emily i Katie zaczęły śpiewać i tańczyć jak szalone.

- Przepraszam cię za nie. One są po prostu porąbane. - odparła Alice i za chwile zniknęła za drzwiami.

Rudowłosa dziewczyna i czarnooki chłopak weszli do taksówki która już na nich czekała. Droga do restauracji trwała około piętnastu minut. W końcu dotarli na miejsce.

- Teraz to ja chyba śnię. - powiedziała zadowolona Alice która rozglądała się po całej restauracji.

Restauracja wyglądała jak z bajki. Było w niej dużo stolików które były pokryte prześlicznymi obrusami w kremowych kolorach. Nie zabrakło też stojących świecy i czerwonych akcentów takich jak kwiaty czy serwetki. Na wysokim suficie, wisiał ogromny diamentowy żyrandol. Cała restauracja była pusta więc Alice to trochę zdziwiło.

- Tutaj zawsze jest tak pusto? - spytała kiedy usiedli do stolika.

- Zawsze to jest tu tłok ale dzisiaj specjalnie wynająłem tą sale.

- Nie musiałeś. - powiedziała dziewczyna uśmiechając się a w tym samym momencie, kelner podszedł do ich stolika.

- Co podać? - spytał.

- Ja zdecydowanie chcę łososia z warzywami. - powiedział Zayn.

- O! Dobry wybór, to ja po proszę to samo. - odparła Alice i kelner odszedł od stolika.

- Więc, co robisz na co dzień? - zaczął

- Studiuję sztukę, z resztą tak jak Katie i Emily.

- Naprawdę? Ja zawsze chciałem być nauczycielem sztutki i gdyby nie X factor, to myślę że bym nim był.

- Przepraszam ale w niczym nie przypominasz nauczyciela.

- Nie szkodzi, i tak wszyscy mi to mówią. - powiedział i w tym samym przyszedł kelner z zamówionymi potrawami.

Alice i Zayn zjedli po czym kontynuowali rozmowę. Żartowali i śmieli się. Obydwoje nie mogli spędzić tego czasu lepiej. Cieszyli się z każdej chwili spędzonej razem. W końcu nadeszła pora kiedy musieli się rozstać.

- Chyba muszę już wracać. - powiedziała smutna Alice.

- Tak, ja raczej też. Trochę się zasiedzieliśmy, chłopaki mnie zabiją a na pewno już Liam. Pewnie powie coś w stylu: - zrobił poważną minę - ''Gdzie ty byłeś, co? Obiad się sam nie zrobi!''

- Hahaha... przestań bo nie wytrzymam. Obiadu chyba sobie sami nie robicie, macie raczej kogoś do tego.

- No co ty, naprawdę.

- No to jestem pod wrażeniem.

Dziewczyna razem z Zaynem wyszli z restauracji. Alice pożegnała się z nim i pojechała taksówką do domu.
Kiedy otworzyła drzwi, stały przed nią przyjaciółki.

- Co wy dziewczyny, jeszcze nie śpicie? - spytała ze zdziwieniem.

- Czekamy na ciebie. - powiedziała Katie.

- Ale dlaczego?

- No jak to? Chcemy usłyszeć relacje z waszej randki! - powiedziała podekscytowana Emily.

- Aaa o to. - zdjęła buty - Więc tak. Wsiedliśmy w taksówkę i pojechaliśmy do restauracji. W środku było po prostu magicznie! Piękne stoliki, dekoracje, ale najbardziej przykuł moją uwagę przepiękny diamentowy żyrandol. Zjedliśmy łososia z warzywami i było wspaniale. Ale i tak w tym spotkaniu nie były ważne te dekoracje czy ogromny żyrandol, najważniejsze było to że byliśmy razem. Że mogliśmy ze sobą porozmawiać, tak zwyczajnie ale także nie zwyczajnie bo on wynajął tą salę tylko dla nas.

- Oh jakie to jest romantyczne! - westchnęła Katie.

- Ale czekaj. - powiedziała Emily - Przecież ty nienawidzisz łososia z warzywami!

                         ______________________________________________________

Hej! :) Na początek przepraszam was za to że dodaję ten rozdział tak późno ale to z powodu mojego komputera. Kiedy tylko go włączałam, on po chwili sam się wyłączał więc nie było sensu czegokolwiek pisać. Tutaj macie już randkę Zayn'a i Alice. Piszcie co o niej myślicie i co powinnam zmienić lub po prostu czy wam się podobało. Czy Zayn miał dobry pomysł rezerwując salę tylko dla nich? Czy Alice i Zayn do siebie pasują? Czekam na waszą opinię na ten temat;) I tak jak pod poprzednim rozdziałem, chcę was prosić o komentarze na temat wad tego bloga. Mówcie śmiało co jest w nim nie tak i co trzeba poprawić. Dzięki za komentarze pod ostatnim rozdziałem:D

Pa;D

Rozdział 6 - To tylko na niby

Rozdział 6

Emily biegła w stronę akademiku. Chciała się wyżalić jej dwóm przyjaciółkom. A do tego je ostrzec, przeważnie Alice. Kiedy była już w budynku, szybko stanęła przed drzwiami i zapukała bo nie wzięła kluczy. Drzwi otworzyła jej zaniepokojona Katie.

- O boże, Emily co się stało? - spytała blondynka która wpuściła dziewczynę do środka i we dwie siadły na kanapie.

- Gdzie jest Alice? - spytała zapłakana Emily.

- Pisze ze swoim Bradford boyem a co innego! - powiedziała Katie wymachując rękami - Alice chodź tutaj!

- A po co? - spytała rudowłosa dziewczyna z drugiego pokoju.

- Chodź tutaj albo zabiorę ci ten telefon i wyrzucę przez okno! - rozkazała Katie co naprawdę zadziałało bo Alice za chwilę znalazła się w salonie ale z telefonem.

- Byłabyś taka miła i odkleiła te oczy od telefonu? - spytała zirytowana Katie.

- Co w tym złego że pisze z ... - protestowała Alice ale gdy tylko zobaczyła zapłakaną dziewczynę, odłożyła telefon i zaczęła się bardzo martwić - Emily, coś ci się stało?

- Może by nam powiedziała gdybyś ty nie gapiła się w ten telefon od paru godzin! - blondynka wykrzyczała do rudowłosej.

- A może by nam powiedziała gdybyś ty nie chodziła po całym domu i narzekała na to że nikt nie chcę z tobą gadać! - odkrzyczała Alice.

- Louis ma dziewczynę! - krzyknęła Emily tym samym kończąc kłótnie dwóch przyjaciółek.

- Co? - spytała ze zdziwieniem Katie.

- Już jesteście razem?! Wow, nie wiedziałam że tak szybko pójdzie! Gratuluję! - powiedziała z podekscytowaniem Alice która nie miała pojęcia o co chodzi.

- Ty Alice jesteś chyba naprawdę głupia. Louis jest z Eleanor, nie z Emily. - trochę się zamyśliła - Prawda? - spytała spoglądając na brunetkę.

- Tak... - i zaczeła płakać jeszcze bardziej.

- Przepraszam. - powiedziała po chwili Alice - Chyba już na dzisiaj za dużo pisałam tych sms-ów.

- Jesteśmy takie głupie. - powiedziała bardziej już opanowana Emily - Jak mogłyśmy zapomnieć o tym że Louis i Zayn mają dziewczyny?

- To prawda. - odparła Katie - Jesteśmy głupie. Jak nikt inny na tym świecie.

- Tak. - Alice przyznała jej racje - No i od teraz nasza bajka o chłopakach nie z tej ziemi się skończyła.

- A może to wszystko da się jednak wyjaśnić. - spytała Emily która sama w to nie wierzyła.

- Ja już jestem tym wszystkim zmęczona. - odparła Katie i poszła do swojego pokoju.

- Ja tak samo. - powiedziała Alice i zrobiła to samo co jej przyjaciółka.

I tak Emily została sama ze swoimi myślami. Ze wspomnieniami o Louisie co sprawiało że jej serce bolało jeszcze bardziej.
Przez resztę dnia Emily, Katie i Alice katowały się romantycznymi komediami i rozmyślały co by było gdyby.

Następnego dnia, zadzwonił dzwonek który obudził wszystkie trzy dziewczyny. Emily poszła je otworzyć.

- L - l - louis? - wydukała Emily która nie mogła uwierzyć że przed nią stoi. - Co ty tu robisz? Wiesz że nie powinieneś tutaj przychodzić? Z resztą już wszystko jest jasne.

- Chłopaki tez przyszli... - zamilkną na chwilę - Chcieliśmy wam to wszystko wyjaśnić.

- Louis, my naprawdę nie... - zaczęła Emily.

- Dajcie nam pięć minut. - przerwał jej Zayn - Potem możemy wyjść i już nigdy nie wrócić.

- No dobrze. - poddała się - Wejdźcie.

- Więc czekamy. - powiedziały trzy dziewczyny z założonymi rękami.

- No to może zaczniemy od tego że nasze dziewczyny, to znaczy nie to... - zaczął Louis nie wiedzieć jak wyjaśnić ich sytuację.

- To nie są nasze dziewczyny. - dokończył Zayn.

- Oh, rozumiemy. Czyli wasze dziewczyny to nie wasze dziewczyny? - spytały trzy.

- Praktycznie tak. - powiedział Lou - No bo same pomyślcie. Jak to możliwe że ja, jeszcze zwykły chłopak w X Factorze od tak jest z modelką? Gdzie niby miałbym ją spotkać? To wszystko było na niby, żeby ją promować. Myślałem że ty Emily to wiedziałaś.

- Niby skąd miałam wiedzieć? - spytała brunetka.

- Nie wiem, po prostu myślałem że wiedziałaś. - zrobił słodkie oczy - Wybaczysz mi?

- A przysięgasz że mówisz prawdę? -spytała Emily.

- Przysięgam na największą marchewkę na świecie! - krzykną po czym oboje wybuchli śmiechem i skierowali się do drugiego pokoju.

- No a ty Zayn? - odezwała się Alice.

- To taka sama historia. Owszem lubię Perrie ale między nami nigdy nie będzie nic więcej. Myślisz że miałbym takie szczęście, znaleźć swoją miłość która jakimś sposobem była również w X Factorze? Przecież to takie nie realne...

- Dla kogo nie realne dla tego nie realne. - powiedziała nadal oburzona Alice.

- Nie bądź taka... - przekonywał ja Zayn - Rozumiem, czyli nasze jutrzejsze spotkanie jest nieaktualne? - spytał podchwytliwie.

- Nie no dobrze już nie jesemt zła! - powiedziała Alice która rzuciła się chłopakowi w ramiona.

-  No Niall... - odezwała się Katie - A ty dlaczego przyszedłeś? Przecież ty nie musisz się z niczego tłumaczyć... chyba że o czymś nie wiem?

- Nie, nie. Po prostu zrobiłem to z grzeczności. - i zrobił poważną minę.

- Tak, tak. A może przyszedłeś dlatego bo chciałeś mnie zobaczyć?

Niall nie miał czasu by odpowiedzieć bo Lou wyszedł z kuchni mówiąc że dostał wiadomość od Liam'a że muszą się już zbierać na sesje zdjęciową.

- No to życzymy udanej sesji zdjęciowej. -powiedziały dziewczyny żegnając się z chłopakami.

- Dzięki a jeżeli wy nam tego życzycie to na pewno się tak stanie. - powiedział Niall.

- No ja myślę bo jeżeli po sesji, na zdjęciach będziecie wyglądać jak zdechłe ryby to nie chciałabym być w waszej skórze! - zażartowała Katie.

Chłopaki wyszli z budynku a trzy przyjaciółki usiadły razem na kanapie. Emily westchnęła.

- No dziewczyny, raczej nasza bajka o chłopakach nie z tej ziemi, nadal trwa...

                                     ________________________________________________

Hej! Wróciłam z wakacji w sobotę i muszę powiedzieć że były to jedne z najlepszych wakacji. A może nawet najlepsze;) Żaden dzień wakacji nie był stracony, wszystkie były wspaniałe. A teraz wracając do rozdziału. Coś ja chyba mam z tymi rozdziałami że ciągle są takie krótkie. Przepraszam za to ale następny spróbuję zrobić chociaż trochę dłuższy;) I do tego dodałam go tak późno a  to wszystko dlatego że jestem strasznie leniwa. W tym rozdziale wyjaśniła się sprawa 'dziewczyn' Louis'a i Zayn'a. Jestem ciekawa co o tym myślicie więc zostawcie na ten temat komentarz:) Chciałabym was jeszcze prosić o waszą opinię na temat wad tego bloga. Pod każdymi rozdziałami są bardzo miłe i pozytywne komentarze, które sprawiają że się uśmiecham ale chciałabym też wiedzieć co bym mogła zmienić żeby zrobić z tego bloga jeszcze lepszego bloga. Wiem że nie jest on idealny więc dlatego potrzebuję waszej pomocy;) Dzięki za komentarze i wejścia pod poprzednimi rozdziałami:D 

Pa;D

Rozdział 5 - Girlfriends

Rozdział 5

Z samego rana Alice, wstała wypoczęta i uśmiechnięta. Karteczka od Zayna wiele dla niej znaczyła. Wczoraj myślała że to koniec i już nigdy się nie spotkają. Jednak Alice znaczyła coś dla Zayna.
Dziewczyna usiadła na kanapie i zaczęła pisać do czarno-włosego chłopaka. Nie chciała być nachalna więc napisała:

-Cześć Zayn:) Jeżeli nie masz teraz czasu to przepraszam. Alice.

 Alice nie czekała długo na odpowiedź.

-Hej Alice:D  Niedługo muszę gdzieś pojechać więc za długo nie popiszemy. A co tam u ciebie?

Rudowłosa dziewczyna skakała ze szczęścia. Nie mogła uwierzyć że Zayn jej odpisał.

-Bardzo dobrze, dziękuje:) Wczoraj zrobiłeś mi miłą niespodziankę:D Jak w ogóle ty mi tą karteczkę schowałeś?

- A to już moja słodka tajemnica:D Haha..

- Ohh... i tak kiedyś się dowiem! Zobaczysz;D

- Nie wątpię! A tak w ogóle to masz coś do robienia jutro około 18?

- Nie, raczej nie. A o co chodzi?

- Bo jeżeli byś chciała, to zabrał bym cię do takiej jednej restauracji.

- Jasne że bym chciała!

- To świetnie;) Jutro około 18, przyjdę po ciebie. Kurde muszę już iść. Do zobaczenia:)

- Pa:)

Alice odłożyła telefon na bok i krzyknęła na cały budynek.

- Kurde, Alice zwariowałaś! -  krzyknęła Emily wychodząc z sypialni.

- Chcesz nas ogłuszyć? - spytała Katie która także wyszła z sypialni.

- Możliwe że zwariowałam ale na pewno nie chce was ogłuszyć. - powiedziała podekscytowana Alice.

- Wiec co? Ducha zobaczyłaś? - spytała Emily.

- Umówiłam się z Zaynem na randkę! - krzyknęła uśmiechnięta Alice.

- Przecież nawet nie masz jego numeru telefonu. - powiedziała Katie

- Właśnie. - Emily przyznała rację Katie.

- Właśnie że mam ale teraz nie będę wam już tego opowiadać. Najważniejsze jest to że ta randka odbędzie się już jutro!

- Dobra Alice to naprawdę świetna wiadomość ale ty na serio możesz nas zaraz ogłuszyć jak będziesz tak krzyczeć. - powiedziała Emily a w tym samym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi. Emily poszła je otworzyć i nagle zamarła.

- L-l-l- Louis? - nie mogła uwierzyć że właśnie przed nią stoi.

- Nie, hipopotam! A kto inny! - zażartował Louis

- Co ty tu robisz? To znaczy ja się bardzo cieszę i w ogóle ale...

- Fajna piżama. - powiedział spoglądając na nią.

- Ummm... - Emily się zawstydziła.

- Nie martw się i tak wyglądasz w niej słodko. - powiedział uśmiechając się.

- Dzięki. - powiedziała niepewnie dziewczyna.

- Nie no naprawdę mi to pasuje. Jak dla mnie możesz w tym pójść do kina tylko nie wiem co powiedzą na to inni ludzie.

- Co? Jakie kino? - spytała zdezorientowana Emily.

- No przecież umówiliśmy się na kino.. wczoraj. Nie pamiętasz?

- Ale ja myślałam że ty żar... A tak! Kino! Oczywiście że pamiętam. Już się zbieram. Wchodź do środka. Dziewczyny, zróbcie Louisowi kawę, herbatę czy co tam chcę. - brunetka szyba pobiegła do swojego pokoju i znowu się wróciła.

- Alice! Ty idziesz ze mną. Katie ty zostań z Louisem. - powiedziała Emily i pociągnęła rudowłosą dziewczynę za sobą.

- A teraz mów mi w co ja mam się ubrać. - powiedziała do Alice kiedy byli już w pokoju.

- Więc tak. Idziecie do kina więc na pewno nie ubiorę cię w mini kieckę. Myślę że te białe spodnie, ta pudrowa bluzka z kołnierzykiem i te czarne botki będą w sam raz. - Alice podała dziewczynie ubrania a to poszła się przebrać. W końcu wyszła z łazienki a wszystkie oczy skierowały się na nią.

- Wyglądasz... na prawdę pięknie. - powiedział Louis.

- Dziękuje. - powiedziała Emily która później uśmiechnęła się do Alice.

- No to chodźmy. - powiedział Louis otwierając drzwi a Emily pożegnała się z dziewczynami i wyszła.
Droga do kina zajęła im około piętnastu minut bo pojechali samochodem Louisa. Weszli do budynku i zastanawiali się nad wyborem filmu.

- A ty na co byś poszła? - spytał Louis.

- Nie wiem... ty coś wybierz.

- O może pójdziemy na ten horror! Słyszałem że jest mega straszny.

- Taa... - powiedziała dziewczyna która nie była pewna wyboru filmu. Nie chciała iść na horror. Nienawidziła ich. Ale bała się że jeżeli odmówi, Louis nie umówi się z nią jeszcze raz.

Chłopak kupił bilety i dwoje skierowali się do sali w której miał zacząć się film. Usiedli na ostatnie miejsca skąd mogli najlepiej widzieć film. Oczywiście przed filmem trwały niekończące się reklamy. A przez ten czas Emily wmawiała sobie że horrory nie są wcale takie straszne ale gdy zaczął się film, ciarki przeszły jej przez ciało. Na każdej scenie dziewczyna zmrużała oczy albo niby schylała się po coś tylko po to żeby nie patrzeć się na ekran. Nagle w filmie wyskoczyło jakieś straszne dziecko a Emily nie wytrzymała i odruchowo przytuliła się do Louisa.

- Emily, wszystko w porządku. - spytał.

- Tak, jasne. - odpowiedziała Emily odsuwając się od Louisa.

Następne dwadzieścia minut były do wytrzymania ale nagle Emily schowała twarz w dłonie bo nie mogła patrzeć na dalsze wydarzenia.

- Emily, mogłaś powiedzieć że boisz się horrorów. Mogli byśmy wybrać jakiś inny film. - powiedział Louis.

- Nie, nie ja się nie boje po prostu... - Emily nie mogła się wysłowić.

- Rozumiem. Nie boisz się ale się boisz. - powiedział chłopak z rozbawieniem.

Emily także zaczęła śmiać się po cichu z czego wyszedł całkiem głośny śmiech bo Louis także zaczął się śmiać. Nagle spojrzeli sobie w oczy. Wpatrywali się tak w siebie dobre pięć minut po czym ich twarze się przybliżyły. Kiedy miało dojść do pocałunku, Emily zdała sobie sprawę z tego co robi. Przecież on miał dziewczynę. Eleanor. Naprawdę była tak głupia i wcześniej o ty nie pomyślała? A Zayn? On przecież ma Perrie. I Alice też o tym nie pomyślała. Czy te chłopaki tak zawróciły i w głowach że nie pomyślały o ich dziewczynach? Tak nie mogło być.

- My nie możemy. - powiedziała stanowczo Emily kiedy miało już dojść do pocałunku.

- Ale dlaczego? - spytał zdezorientowany chłopak.

- Przecież ty masz dziewczynę, Louis. Tak samo Zayn. Po prostu nie możemy. - powiedziała ze łzami w oczach po czym wybiegła z kina. Louis próbował ją dogonić ale ta zniknęła gdzieś za budynkami. Teraz siebie nienawidziła. Zakochała się w chłopaku który ma dziewczynę. Alice zresztą tak samo. Teraz jej policzki były całe mokre. Teraz w jej głowie kręciło się tylko jedno pytanie; dlaczego?

                                            _______________________________________

Hej! Ten rozdział chyba jest trochę krótki więc przepraszam was za to. Tutaj już macie pierwszą randkę napisaną ale czy dojdzie do kolejnych przez to co stało się na tej? Dowiecie się jeżeli przeczytacie następny rozdział :) A co do następnego rozdziału. Napiszę to samo co napisałam dzisiaj na moim drugim blogu. Nie będzie następnego rozdziału za tydzień bo wyjeżdżam na wakacje. Dokładniej do Polski a jeżeli myślicie że jestem nie normalna bo wyjeżdżam do swojego własnego kraju to mówię od razu że mieszkam za granicą. Będę tam trzy tygodnie a wracam 25 sierpnia. Kiedy wrócę to następny rozdział będzie już gotowy więc dodam go jak najszybciej ;) Bardzo cieszę się z wyjazdu ale strasznie będę tęsknic za pisaniem tego bloga;)
Dziękuje wam za komentarze pod poprzednim rozdziałem tak samo jak i za wejścia :D

Pa! ;*

Rozdział 4 - Happy End? (cz.2)

Rozdział 4

Alice szła przed siebie i rozmyślała nad zdarzeniami które przydarzyły się dzisiejszego dnia. Taki dzień się jej nawet nie marzył. Nie ważne że nie poznała wszystkich. Dwóch jej wystarczało. Uśmiechała się do siebie że razem ze swoimi przyjaciółkami dokonały swojego celu. Nagle wróciła do rzeczywistości i zdała sobie sprawę że nie wie gdzie jest.

- Normalnie świetnie. - powiedziała do siebie Alice - Teraz to na pewno znajdę te recepcje i wezmę apteczkę.

Szukając drogi powrotnej, do uszu Alice wpadły słowa piosenki 1D. Bez zastanowienia poznała jej nazwę. To była piosenka 'What makes you beautiful'. Alice uwielbiała tą piosenkę. Zauważyła że dochodzi ona z jednego z pokoi hotelowych. Podeszła bliżej i zobaczyła że jego drzwi są uchylone. Przybliżyła głowę do drzwi a jej serce naglę zaczęło szybciej bić. Zobaczyła chłopaka. Miał około 18-19 lat. A co najbardziej wpadło jej w oko to to że chłopak był bez koszulki. Nie widząc jego twarzy, przyglądała się mu, już nie zwracając uwagi na słowa piosenki. Nagle chłopak obrócił się a Alice jak z torpedy, niemal wystrzeliła do najbliższego korytarza.

- Uff... prawie bym wpadła. - powiedziała dziewczyna. Oparła się o ścianie przy której stały rzeczy do sprzątania żeby odpocząć, jednak wtedy usłyszała kroki jakieś osoby. Wiedziała że to on. Wiedziała że to ten sam chłopak któremu się tak przyglądała.

- Przepraszam, czy to ty... no wiesz stałaś przed moim pokojem? - spytał chłopak a Alice nie chciała się obrócić bo miała w głowie pomysł który miał uratować tą sytuacje więc postanowiła że lepiej nie będzie pokazywać swojej twarzy.

- Nie, to na pewno jakaś pomyłka. - odpowiedziała, biorąc ścierkę i na niby wycierając nią złote ramki obrazów.

- To ty jesteś sprzątaczką, tak? - z jego ust zabrzmiało to tak strasznie że przez chwile Alice nie wiedziała co ma powiedzieć.

- Tak.. -  odparła cicho.

- Aha, ok to do zobaczenia. - powiedział odchodząc.

- Czekaj. - powiedziała odwracając głowę w jego stronę.

- Tak? - spytał a ich oczy w końcu się spotkały. Ona mogła sobaczyć jego a on jej. Trwało to dobre pięć minut zanim chłopak się odezwał.

- Więc co chciałaś mi powiedzieć? - zapytał się po czym uśmiechną się.

- Apteczka.. - tylko to mogła z siebie wydusić.

- Coś ci jest? - spytał zakłopotany

- Nie mi nie to znaczy mojej przyjaciółce bo ona zemdlała to znaczy przewróciła się przez takiego chłopaka, z resztą ty go znasz to był Niall i właśnie jej się nic nie stało bo wstała i było wszystko ok dopóki nie zobaczyła Nialla i wtedy to tak jakoś tak stało że i się dwóm coś stało i miałam pójść po apteczkę ale się zgubiłam i teraz myślę że ja też chyba tej apteczki potrzebuje. - Alice powiedziała to jednym zdaniem i sama nawet nie wiedziała co plecie bo na razie nie mogła uwierzyć kto przed nią stoi.

- Jedyne co z tego zrozumiałem to...... praktycznie nic. - powiedział chłopak jednak potem dodał - Jak mogłaś się zgubić jeżeli tutaj pracujesz?

- Ummm... jestem tu nowa. - powiedziała nie pewnie.

- Ok a to kto w końcu potrzebuje tej apteczki? - spytał zaciekawiony.

- Hmmmm... - rozmyślała Alice.

- Dobra, nieważne. Chodź, zaprowadzę cię do recepcji. - powiedział chłopak z rozbawieniem

(Katie i Niall).

- .Rzeczywiście te toalety tak cuchną że nie da się w nich przebywać. Dziwne że nie zauważyłem tego wcześniej. - powiedział blondyn śmiejąc się jak szalony.

- Nie no skąd ja tylko żartowałam.. - powiedziała zawstydzona Katie.

- Spoko, ja tylko żartuję. A skąd ty się wzięłaś w męskiej toalecie? - zapytał rozbawiony.

- Umm.. to ja chyba powinnam ciebie zapytać skąd ty się wziąłeś w damskiej toalecie. - zażartowała rozluźniona blondynka.

Blondyn śmiał się tak długo że Katie pytała się go czy nie potrzebuję pomocy na co on śmiał się jeszcze bardziej. W końcu Katie zaczęła śmiać się razem z nim.

- Hahahaha..... jestem głodny. - powiedział Niall.

- Hahahaha..... wiesz co ja o dziwo też. - przyznała blondynka która uspokajała się żeby znowu się nie zaśmiać.

- O! Tam jest Zayn, kolega z... - powiedział Niall pokazując na brązowo okiego chłopaka kiedy Katie mu przerwała.

- Tak wiem z zespołu! A koło niego jest moja przyjaciółka Alice. - powiedziała zdziwiona i niezmiernie szczęśliwa Katie.

- To chodź do nich, chyba nas nie zauważyli. - powiedział Niall który właśnie kierował się w stronę recepcji a za nim szła Katie.

- No hej Zayn! Co tam naszą panią recepcjonistkę zaczepiasz? Sprayów do włosów to ty już masz na zapas! - blondyn podszedł do Zayna i Alice.

- Hej, ja o żadne spraye nie pytam. Alice właśnie szukała...

- Nie nic już nic. Chyba wszyscy są zdrowi. - przerwała mu rudowłosa bo nie chciała wyjść na głupią.

- Aha, ok. A to jest Niall, poznajcie się. - powiedział Zayn.

- Cześć. - przywitał Alice blondyn.

- Hej. - odpowiedziała uśmiechając się ciepło. Teraz była przygotowana że zaraz każdy członek One Direction wyskoczy z jakiegoś korytarza.

- No a to jest Zayn. - powiedział Niall do Katie.

- Hej Zayn. - przywitała się po czym czarnowłosy także.

Zayn i Niall zaczęli jakąś rozmowę która nie interesowała Alice i Katie więc poszły oddalić się trochę od chłopaków.

- Katie, ten dzień jest totalnie zakręcony! - powiedziała Alice.

- No nie? Kto by przypuszczał że ich poznamy! Ten dzień jest najlepszym w moim życiu, zgodzisz się ze mną? - spytała Katie.

- Co za głupie pytanie! A tak w ogóle to wiesz gdzie jest Emily?

- Też jej długo nie widziałam bo cały czas spędziłam z Niallem! Wiesz jaki on jest zabawny! - powiedziała rozmarzona blondynka.

- A Zayn? Jest po prostu czarujący! - powiedziała Alice.

- A właśnie, gdzie ty znalazłaś tego Zayna, co? Gadać mi tu jak na spowiedzi! - Katie czekała na odpowiedź.

- No więc tak. Pamiętasz wtedy kiedy ty z Niallem patrzyliście sobie tak w oczy i wyglądaliście jak chorzy? To wtedy chciałam pójść po apteczkę bo myślałam że coś ci się stało po tym upadku i wtedy zamyślona tym wszystkim, poszłam w złą stronę. Wtedy usłyszałam piosenkę WMYB która dochodziła z takiego pokoju no i wtedy podeszłam bliżej i zobaczyłam jakiegoś chłopaka. Wpatrywałam się tak w niego i wtedy on się obracał a ja uciekłam. Jednak potem mnie dogonił i się pytał czy to ja go podglądałam a ja żeby nie wyjść na psychopatkę, udałam że jestem sprzątaczką w tym hotelu. A najgorsze jest to że nie wiem czy mu powiedzieć prawdę.

- O kurde, no to wpadłaś z tą pracą tutaj ale mogłaś się chociaż tak nie poniżać. - zażartowała Katie.

- Mogła byś już odpuścić. - powiedziała zdenerwowana Alice.

- No wiem przepraszam. Ale ta historia to naprawdę piękna jest. Sprzątaczka i piosenkarz. Wiesz jak to brzmi? - Katie uginała się ze śmiechu.

- Przestań już bo cię zakatrupię. - powiedziała czerwona ze zdenerwowania Alice.

- No ok, ok. A jeżeli chodzi o to czy masz mu powiedzieć tą prawdę to zdecydowanie nie. Jeszcze pomyśli że jesteś jakąś oszustką i nie będzie chciał z tobą gadać. - doradziła blondynka.

- O, dziewczyny! Tutaj jesteście, szukałam was wszędzie! - krzyknęła Emily podbiegając do dwóch dziewczyn.

- Też się o ciebie martwiłyśmy a jak byś wiedziała kogo my jeszcze poznałyśmy! - powiedziała zadowolona Alice.

- Nialla i Zayna, tak? - spytała Emily.

- Skąd wiesz? - powiedziała zdziwiona Katie.

- Poznałam ich kiedy Louis do nich poszedł i gadali o jakiś bzdetach. Nie martwcie się, też nie mogłam uwierzyć że na własne oczy ich widzę. A i powiedzieli że już muszą się zbierać i żebym pożegnała was od nich.

- No to fajnie a my nawet nie mamy ich numerów. - powiedziała zrezygnowana Alice.

- Ja mam numer Louisa. - powiedziała Emily.

- A ja Nialla... - powiedziała Katie.

- Nie no super tylko ja zostałam na lodzie. - powiedziała smutna Alice.

- Nie martw się coś się wymyśli a teraz wracajmy już do domu bo jestem cholernie zmęczona. - powiedziała Emily po czym wszystkie dziewczyny ruszyły do domu.

Po drodze do domu Emily i Katie pocieszały Alice bo ta zdawała być się bardzo zawiedziona. Wszystkie w końcu były już w akademiku.

- Ja już muszę wam powiedzieć dobranoc po jestem padnięta. - powiedziała Katie która prosto ruszyła do łóżka.

- Ja tak samo. - powiedziała Emily robiąc to samo co blondynka.

Alice powoli rozbierała kurtkę żeby też położyć się spać kiedy poczuła że ma coś w kieszeni. Włożyła tam rękę i znalazła małą karteczkę. Rozwinęła ją a na niej był napisany numer telefonu a na dole napis: Zayn. Rudowłosa dziewczyna uśmiechnęła się do siebie i w spokoju poszła spać. Teraz nic nie mogło zepsuć jej szczęścia.

                                        ______________________________________

Hej! Takk jest już druga część! Jestem zadowolona z tego rozdziału i mam nadzieje że wy też będziecie. Musiałam zrobić te dwie części żeby napisać ten cały pobyt dziewczyn w hotelu a w jednym rozdziale by się to wszystko nie zmieściło. Piszcie w komentarzach co myślicie o Katie i Niallu, Alice i Zaynie i Emily i Louisie :) Tak jak zawszę chce podziękować za komentarze pod poprzednimi rozdziałami bo wiele one dla mnie znaczą ;d Tak samo dziękuję za wejścia i za to że spędzacie swój czas na czytaniu mojego bloga;) Następny rozdział będzie pewnie w najbliższy piątek;) Proszę was o komentarze na temat tego rozdziału.

Pa ;)

Rozdział 4 - Happy End? (cz.1)

Rozdział 4

Oczami Emily.

- Wow! Nie wiedziałem że masz oczy z tylu głowy! - zażartował a ja w tym samym momencie umierałam ze śmiechu jak i ze wstydu.

- Ja, ja ja.... prze przepraszam. - powiedziałam zawstydzona jak nigdy wcześniej jąkając się przy tym.

- Wszystko w porządku? - zapytał kładąc rękę na moim ramieniu, uśmiechając się lekko przy tym a w tedy moje nogi zrobiły się jak z waty. Dosłownie jak z waty.

- Ja ja... ja muszę usiąść. - powiedziałam szybko i usiadłam na najbliższą kanapę. Louis chciał się dosiąść ale ja zaprzeczyłam.

- Proszę cię nie siadaj tutaj. Nie siadaj tutaj bo inaczej trafię do szpitala z zawałem serca. - ostrzegłam go przez cały czas gadając z głową w dół bo przecież nie mogłam na niego spojrzeć. Jego obecność sprawiała że mogłam zemdleć w każdej chwili. To tylko ten głos mówiący w mojej głowie żeby tego nie zrobić utrzymywał mnie na nogach. Kiedy to powiedziałam na jego twarzy pojawił się uśmiech który chwilę potem był zastąpiony przez smutek.

- Ale o co chodzi? Przestraszyłem cię czymś? - po tych słowach na mojej twarzy pojawił się mały uśmiech.

- Nie, nie przestraszyłeś. Po prostu... - chciałam mu to jakoś wyjaśnić ale moje kochane przyjaciółki musiały mi w tym przeszkodzić.

- Wiesz co Emily? Ja i Katie pójdziemy do toalety. - powiedziała Alice która stała z Katie w tym samym miejscu od początku tego całego spotkania. Ja zawsze myślałam że jak nadejdzie ten moment zobaczyć jakiegoś członka One Direction to ja będę najbardziej spięta. A tu proszę, one stały tam jak zamurowane. Chociaż ja nie byłam lepsza bo nie umiałam podnieść głowy do góry i spojrzeć mu prosto w oczy.

- Tak, do toalety. - powiedziała Katie ciągnąc Alice za rękę w kierunku toalet.

Ja zatem kontynuowałam moje wyjaśnienia.

Oczami autorki.

Alice i Katie szybko wbiegły do toalety.

-  O boże, ogarniasz co się dopiero stało? - zapytała podekscytowana Alice.

- Tego jeszcze nie wiem ale na pewno wiem że muszę do toalety bo pęcherz mi zaraz pęknie.  -powiedziała Katie szybko wbiegając do kabiny toaletowej.

Alice zatem przeglądała się w lusterku który znalazła w swojej torebce bo w toalecie żadne się o dziwo nie znajdowało.

- Alice, jak byś wiedziała jak tu śmierdzi. - powiedziała głośniej Katie z kabiny.

- I nie chcę wiedzieć. - powiedziała Alice wkładając lusterko do torebki a w tym samym momencie drzwi innej kabiny się otworzyły. Alice zobaczyła męską sylwetkę i od razu zaczęła panikować.

- Katie wyłaź już z tam tond! - krzyknęła Alice zakrywając twarz ręką bo wiedziała że chłopak znajdujący się w pomieszczeniu patrzył się na nią.

- O co ci chodzi? A myślałaś w ogóle nad tym że te toalety jakieś takie są śmierdzące i w ogóle? To niby taki słynny pięcio gwiazdkowy hotel a tu proszę, smród jak w śmietniku.

- Katie, proszę cię zamknij się i wyłaź z tej cholernej kabiny! - teraz Alice bardzo się wkurzyła.

- Naprawdę nie wiem po co robisz taką aferę. Tutaj jest jak w męskiej toalecie po prostu. - powiedziała Katie wychodząc z kabiny.

- Katie, to j e s t męska toaleta. - powiedziała zdenerwowana Alice z zaciśniętymi zębami, pokazując oczami na chłopaka który właśnie mył ręce podśmiewając się pod nosem.

- O cholera!  - krzyknęła Katie spoglądając na blondyna.

- Tak cholera a teraz już chodź. - powiedziała Alice ciągnąć ją do drzwi.

- Nie wieże że jesteś aż tak odważna żeby w spokoju od niego odejść i w ogóle na niego nie spojrzeć! - powiedziała zafascynowana blondynka.

- Ale że niby od czego odejść? Od wstydu? Tak w tym jestem ekspertem.

- Żartujesz, prawda? Nie dawaj że nie zauważyłaś kto to był? - powiedziała zdziwiona Katie.

- Ale że niby kto? - zapytała zamyślona Alice.

- Niall Horan! A kto inny! - krzyknęła Katie.

- Że co ?! Jak mogłaś mi nie powiedzieć!

- Ja? Ja miałabym ci powiedzieć? To ty stałaś tam od samego początku!

- Musimy się tam wrócić! Teraz! - powiedziała rudowłosa ciągnąć Katie do męskiej toalety kiedy jej drzwi właśnie się otwierały i uderzyły Katie w głowę po czym upadła na ziemie.

Oczami Emily.

- No i tak to właśnie wszystko wygląda. - skończyłam moje dziesięcio minutowe wyjaśnienia nadal nie patrząc na Louisa.

- Czyli tak jakby wcieliliście się w panią Turner, tak? - zapytał śmiejąc się w tym samym czasie.

- Nie to nie tak. My nie chciałyśmy w żaden sposób wykorzystać tego listu przed panią Turner. My tylko... Przepraszam. Wiem że nie powinnyśmy tego robić. - powiedziałam ze smutkiem na twarzy. Od początku wiedziałam że to nie był dobry pomysł ale z drugiej strony poznałam go. Poznałam Louisa Tomlinsona. Chłopaka słynnego zespołu który kocham nad życie.

- Hej, no co ty. Nie smuć się, trzeba żyć swoim życiem nieważne jakie będą tego konsekwencje. - powiedział przysiadając się na moją kanapę - A teraz popatrz na mnie bo chcę ci coś powiedzieć a raczej zapytać. - posłuchałam go i zobaczyłam najpiękniejsze oczy jakie kiedy kol wiek widziałam. Niebieski. Tak to kolor jego oczu. Był on sto razy ładniejszy niż na zdjęciach w jakich kol wiek gazetach. Wtedy czułam jakby koło mnie nie siedział człowiek a już prędzej mój anioł.

- Więc, wiesz gdzie jest to kino? To na Picadilly Circus? - zapytał a ja nadal patrzyłam w jego piękne oczy.

- Tak, oczywiście że wiem.

- No to świetnie. A masz czas jutro... wieczorem? - po tym pytaniu wpadło mi do głowy że chciał by tam ze mną pójść ale po sekundzie zdałam sobie sprawę że to nie możliwe. Nadal nie mogłam uwierzyć że siedzę pięć centymetrów od chłopaka z moich snów a mi do głowy przychodzi że chciał by umówić się ze mną do kina. Z najzwyklejszą dziewczyną na świecie. Zaśmiałam się sama do siebie i zaczęłam wypytywać go o co tak naprawdę mu chodzi.

Oczami autorki.

- Katie, wstawaj! Zaraz wszyscy się zejdą!  - Alice próbowała ją podnieść.

- Jezu, przepraszam. Nic ci się nie stało? - blondyn od razu zareagował i podał rękę Katie żeby mogła się  podnieść.

- O mój boże! To naprawdę ty! - Katie od razu się podniosła i stała nadal trzymając rękę Nialla na co on się tylko uśmiechnął.

- Katie, Katie ... - Alice szturchała swoją przyjaciółkę która była wpatrzona w Nialla.

- Tak? - powiedziała oderwując wzrok od Nialla.

- Yyyym.. - Alice pokazała oczami na ich nadal trzymające się ręce w uścisku.

- Och przepraszam. - powiedziała z nieśmiałością Katie, zabierając jej rękę.

- Nic nie szkodzi. - powiedział blondyn z małym uśmiechem na twarzy.

- To ja może pójdę po jakąś apteczkę bo chyba z wami dwoma jest coś  nie tak. - powiedziała Alice spoglądając na patrzących się na siebie Katie i Nialla. Rudowłosa dziewczyna zamiast pójść do recepcji, poszła w kompletnie inna stronę bo była tak zamyślona tym co dzisiaj się stało że pomyliła stronę.

                                    _________________________________________

Cześć wszystkim! Ten rozdział dodałam o wiele szybciej niż poprzedni i z tego się bardzo cieszę. Ale cieszę się także z tego co napisałam. Tutaj dzieje się chyba najwięcej jeżeli porównując wszystkie rozdziały. Nie wiem czy zauważyliście ale na górze jest napisane 'pierwsza część' więc druga część pojawi się już niedługo;)  Dziękuję wszystkim za dodawanie komentarzy pod moimi poprzednimi rozdziałami bo to naprawdę mnie motywuję i chce mi się pisać więcej i więcej:) A jeżeli już mówię o komentarzach to jeżeli czytacie moje opowiadanie to proszę zostawcie komentarz to naprawdę wiele dla mnie znaczy. Dobra już nie będę nic pisać bo i tak się rozpisałam;p

Pa:D